نماز اول وقت
نوشته شده توسط : علیرضا نفیسی

*-b فضیلت نماز اول وقت و فوائد آن

فضائل و فوائد نماز اول وقت و ثمرات آن در دنیا و آخرت ، بیش از آن است که قابل احصاء و شمارش باشد ، لیکن برای اهتمام بیشتر مومنین به این فضیلت بزرگ ، به نمونه هایی از آن اشاره میشود.


1-نماز اول وقت ، سبب ازدیاد رزق و روزی و مایه ی برکت خانه است.

2-نماز اول وقت ، متصل خواهد بود به نماز امام عصر ولی الله الاعظم (عج)

3-نماز اول وقت ، در پنج وقتِ شبانه روز ، تمرینی است برای پاسخ گویی سریع به ندای پر صلابت منجی عالم یوسف زهرا امام زمان (ع) در روز ظهور ، وقتی تکیه بر کعبه زند و با صدای رسایی که همه عالم بشنوند فریاد برآورده <<اَنَا بَقیَّةُ الله>>

4-نماز اول وقت ، نشانه ی شیعه ی علی (ع) و ایمان واقعی است.(1)

5- کسی که نمازش را اوّل وقت بخواند ، جزءِ غافلین شمرده نخواهد شد . (2)

6- شیطانِ لعین ، پیوسته از بنی آدم خائف و گریزان است ، تا وقتی که نماز های پنج گانه را در اوقات خودش به جا آورد ، اما وقتی آن ها را به تأخیر اندازد ، شیطان بر او جرأت پیدا کرده و او را به گناهان بزرگ وا می دارد. (3)

7- نماز اوّل وقت و مواظبت بر طلوع و غروب خورشید ، سبب راحتی هنگام مرگ ، و بر طرف شدن غم و اندوه ، و نجات از دوزخ میشود و امیرالمؤمنین چنین پاداشی را برای او ضمانت فرموده است . (4)

8- نماز اوّل وقت ، سبب تلقین شهادتین است هنگام مردن ، توسط خود حضرت عزرائیل (س) . (5)

9- کسی که بدون عذر نمازش را تأخیر اندازد ، مورد خطاب خدا در قران است که می فرماید : (وای بر نماز گزاران آنانی که از نمازشان غفلت می کنند .) (6)

10- هنگامی که وقت نماز فرا می رسد ، فرشته ای بین مردم فریاد می زند : ای مردم بپا خیزید ! و آتشی که افروخته اید با نمازتان خاموش کنید . (7)

11- بنا به فرموده اشرف کا ئنات عالم که جز از سر چشمه وحی سخنی نفرموده است ، نماز اوّل وقت ، محبوبترین کارها نزد خداست سپس نیکی به پدر و مادر و سپس جهاد . (8)

12 - نماز اوّل وقت ، رضوان خداست و وسط دقت عفو خدا و آخر وقت غفران خداست . (9)

13 - به شفاعت حضرت خاتم (ص) نخواهد رسید ، کس که : نماز واجب خود را از وقت خودش به تأخیر اندازد . (10)

14 - کسی که مواظبت کند از نماز اول وقت ، روز قیامت سندی در دست خواهد داشت که با آن داخل بهشت خواهد شد . (11)

15 - حضرت موسی (ع) به خداوند عرض کردند : پاداش کسی که نمازش را اول وقت به جا آورد چیست ؟ فرمود: خواسته هایش را برآورده و بهشتم را برای او مباح می گردانم .(12)


(1)-الحیاة ، ج2 ص369.
(2)-وسایل،ج3ص82
(3)-بحار، ج83ص11
(4)-بحار، ج83ص9
(5)-منازل الاخرة ، ص13
(6)-وسایل شیعه، ج3ص91
(7)-بحار ، ج82ص209
(8)-خصال صدوق ، ص166
(9)-بحار ، ج82ص305
(10)-وسایل ، ج3ص81
(11)-وسایل ، ج3 ص78
(12)-بحار ، ج82ص204

چرا بايد نماز را در اول وقت خواند؟

توضيح اين كه: بعضى از دانشمندان براى اثبات فضيلت نماز در اول وقت گفته‏ اند كه در اين وقت «امام زمان ارواحنا فداه» نماز مى‏خواند و كسانى كه در اين موقع نماز بخوانند، به بركت نماز امام(ع) مقبول درگاه خداوند خواهد شد. از طرفى مى‏دانيم كه اوقات و افقها با هم بسيار فرق دارد و چه بسا كه در يك كشور چندين افق وجود دارد تا چه رسد به تمام كشورهاى روى زمين، در اين صورت نماز افراد همان نقطه‏ اى كه امام (ع) در آن نماز میخواند با نماز امام تطبيق می‏كند نه همه افراد، اين موضوع را چگونه مى ‏توان حل كرد؟

پاسخ: كسانى كه به اين استدلال براى اثبات فضيلت نماز اول وقت دست زده‏اند، منظورشان اين بوده كه نمازهايى كه در اول وقت خوانده مى‏ شود وجه مشتركى با نماز «امام»(ع) دارند؛ زيرا نماز آن حضرت نيز در اول وقت خوانده مى ‏شود و به بركت همين وجه مشترك، نمازهاى ديگران نيز در درگاه خدا فضيلت پيدا مى ‏كند و البته اختلاف افقها تاثيرى در اين موضوع ندارد؛ و به عبارت ديگر، منظور انجام نمازها در يك زمان واحد نيست، بلكه منظور اتحاد در يك «عنوان واحد» يعنى «اداى نماز در اول وقت» است - منتها هر كسى بر حسب افق خودش. [1]


[1]. پاسخ به پرسشهاى مذهبى - نويسندگان: آيات عظام ناصر مكارم شيرازى و جعفر سبحانى

چرا جمع ميان دو نماز جايز است؟

دليل و گواه ما بر جواز جمع ميان دو نماز احاديثى است كه از پيشواى ششم حضرت صادق (ع) نقل شده است و مرحوم شيخ حر عاملى اين احاديث را در كتاب خود [1] گردآورده است.

ولى بايد توجه داشت كه تنها محدثان شيعه نيستند كه اين احاديث را نقل نموده ‏اند، بلكه محدثان اهل تسنن نيز روايات مربوط به جواز جمع ميان نمازها را - حتى در مواقعى كه عذرى در پيش نيست - از پيغمبر گرامى اسلام(ص) نقل كرده‏ اند و در حدود ده روايت در كتابهاى معتبر خود از ابن عباس و معاذ بن جبل و عبداللَّه بن مسعود و عبداللَّه بن عمر ذكر نموده ‏اند كه نقل تمام جزئيات آنها از حوصله اين كتاب بيرون است و فقط به ذكر برخى از آنها اكتفا مى ‏كنيم:

1- محدث معروف جهان تسنن، احمد بن حنبل، در كتاب معروف خود از ابن عباس نقل مى ‏كند: «صلى رسول اللَّه(ص) الظهر و العصر جميعا، و المغرب و العشاء جميعا من غير خوف و لاسفر؛ رسول خدا(ص)نمازهاى ظهر و عصر، و مغرب و عشا را با هم در يكجا، بدون داشتن عذرى مانند ترس از دشمن و مسافرت به جا آورد[2]

2- باز همان محدث از طريق جابر بن زيد از ابن عباس نقل ميكند: «من با پيامبر اكرم (ص) هشت ركعت نماز ظهر و عصر وهفت ركعت نماز مغرب و عشا را يكجا به جا آورده‏ام» و اين حديث از ابن عباس به عبارتهاى گوناگونى نقل شده است.

3- و نيز در كتاب خود از عبداللَّه شقيق نقل مى ‏كند: «روزى ابن عباس براى مردم خطابه‏اى ايراد مى ‏كرد و سخنرانى او به اندازه‏اى طول كشيد كه ستارگان در آسمان پيدا شدند، مردى از «بنى تميم» برخاست و به عنوان اعتراض گفت: الصلوة الصلوة؛ اكنون وقت نماز مغرب است و ادامه سخن سبب مى ‏شود كه وقت آن سپرى گردد. ابن عباس به وى گفت: من به سنت و روش پيامبر (ص) از شما آشناترم، مى‏ ديدم كه پيامبر خدا نماز ظهر و عصر و نيز مغرب و عشا را با هم مى‏ خواند. راوى مى ‏گويد من در اين مطلب به شك و ترديد افتادم، جريان را به ابوهريره گفتم. او گفتار ابن عباس را تصديق كرد[3]

4- محدث معروف مسلم بن الحجاج القشيرى متوفاى سال 261 هجرى قمرى، يك باب در صحيح خود به عنوان «جمع نماز در حضر» منعقد نموده و چهار روايت در اين زمينه كه سه روايت از آن به «ابن عباس» و يكى به «معاذ بن جبل» منتهى مى‏ گردد نقل نموده است؛ [4] و مضمون اين چهار حديث با آنچه نقل كرديم يكى است و در اين روايات به نكته تازه ‏اى اشاره شده است و آن اين كه: وقتى راوى از علت اين جمع مى ‏پرسد، وى در پاسخ مى ‏گويد: «اراد ان لايحرج امته؛ خواست امت خود را به زحمت و مشقت نيفكند

اين تعليل در روايات شيعه نيز وارد شده است و در رواياتى كه از امام صادق(ع) در اين باب نقل شده، اين نكته نيز موجود است. [5]

5- راويان اين مساله (جمع ميان دو نماز) منحصر به ابن عباس و «معاذ» نيستند، «طبرانى» از «عبداللَّه بن مسعود» نقل مى ‏كند كه پيامبر خدا ميان نمازهاى ظهر وعصر و مغرب و عشا را براى اين كه امت وى به زحمت نيفتند جمع نمود. [6]

عين اين مطلب از عبداللَّه بن عمر نيز نقل شده است؛ وى مى‏ گويد: «پيامبر در حالى كه مسافر نبود، ميان دو نماز جمع نمود تا امت وى در مشقت نباشند[7]

اينها قسمتى از احاديثى است كه محدثان اهل تسنن در كتابهاى حديث و تفسير خود نقل كرده‏اند و همگى حاكى از اين است كه جدا خواندن نمازها امرى مستحبى است و اگر روزى ديديم كه مراعات اين مستحب به اصل اداى فريضه لطمه مى‏زند، به دستور خود پيامبر مى ‏توانيم ترك كنيم - يعنى هر دو را با هم به جا آوريم.

امروز در بسيارى از مناطق، وضع زندگى طورى تنظيم شده كه مراعات اين استحباب، موجب مشقت شده است و چه بسا سبب مى‏ شود كه گروهى از انجام اصل نماز سرباز زنند. در اين موقع با الهام گرفتن از راهنمايى خود پيامبر، مى‏توان براى مراعات «اهم» مساله تفريق را ترك نموده و هم اكنون بسيارى از فقهاى اهل تسنن همين نظر را دارند، ولى به ملاحظاتى از اظهار نظر خوددارى مى ‏كنند. [8] - [9]


[1]. وسائل الشيعه، كتاب صلوة، بابهاى مربوط به وقت نماز (باب 32 و 33).

[2]. مسند احمد بن حنبل، جلد 1، صفحه 221.

[3]. مسند احمد بن حنبل، جلد 1، صفحه 251 و قريب به اين مضمون را زرقانى شارح كتاب «موطا مالك» در شرح خود جلد 1، صفحه 263، آورده است.

[4]. صحيح مسلم، جلد 2، صفحه 151.

[5]. وسائل الشيعه، كتاب صلوة، ابواب وقت، باب 32، حديثهاى 2 و 3 و 4 و 7.

[6]. شرح موطا زرقانى، صفحه 263.

[7]. كنز العمال، صفحه 242.

[8]. رسالة الاسلام، سال هفتم، شماره 20، صفحه 156.

[9]. پاسخ به پرسشهاى مذهبى - نويسندگان: آيات عظام ناصر مكارم شيرازى و جعفر سبحانى






:: بازدید از این مطلب : 428
|
امتیاز مطلب : 4
|
تعداد امتیازدهندگان : 2
|
مجموع امتیاز : 2
تاریخ انتشار : سه شنبه 16 خرداد 1391 | نظرات ()
مطالب مرتبط با این پست
لیست